Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Διάλογος 1 (ή ένας δίαλογος)

-Δεν κατανοώ το παράπονό σου. Είσαι ιδιότροπος άνθρωπος. Το ξέρεις υποθέτω.
-Δηλαδή πρέπει απλά να παραδίνομαι? Να γίνομαι υποχείριο? Να μην ζητάω? Και που θα υπάρχω?
-Πρέπει να ζητάς για να υπάρχεις?
-Εσύ δηλαδή πώς περιμένεις να δέσεις την ζωή σου με κάποιον αν δεν υπάρχεις μέσα σε αυτό που έχετε? Πώς θα το δείχνεις αν δε ζητάς?
-Δε νιώθω την ανάγκη να δεθώ. Με κανέναν. Με τίποτα. Πουθενά.
-Έχεις συναισθηματικές ελλείψεις.
-Μου μιλάς εσύ για ελλείψεις? Εσύ είσαι που θες να δέσεις την ζωή σου με κάποιον. Εσύ ψάχνεις να συμπληρώσεις αυτό το "κάτι". Εγώ έχω έναν ολόκληρο εαυτό.
-Είσαι εγωιστικό ον.
-Κι εσύ ρομαντικό.

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Απλά σήμερα...

Νιώθεις, αλλά είσαι εγωιστής.
Σε ακολουθώ και γίνομαι κι εγώ εγωίστρια.
Ξέρω να νιώθω.
Δεν έχεις μάθει να αγαπάς.
Ξέρεις να απωθείς.
Δεν έχω μάθει να παραιτούμαι.
Νομίζεις πως παίζουμε?