Και η άνοιξη έφτασε.
Και ο ήλιος χαμογέλασε.
Και η θάλασσα φάνηκε.
Παραμένεις στον άγνωστο τόπο σου.
Εκεί που ο ήλιος απλά γλύφει την γυάλινη ασπίδα που έχεις κλειστεί.
Μα δεν θα σε ζεστάνει.
Είσαι Θεός και δούλος εκεί.
Πάντα θα φοράς στέμμα και πάντα θα πεινάς.
Πάντα ντυμένος και πάντα κρύος.
Θα φοράω λουλούδια στα μαλλιά.
Μαύρο σαλβάρι και λευκό φανελάκι.
Γυμνά τα πόδια μου.
Βράδυ Ιούλη θα είναι.
Θα έρθεις να με βρεις.
Ψάχνοντας τον ήλιο μέσα σου.
Ψάχνοντας επιβεβαίωση.
Ψάχνοντας χαμένο χρόνο.
Και θα είσαι έτοιμος.
Αυτή τη φορά θα είσαι.
Μόνο που εγώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου