Για σήμερα.

Και έφυγες.

Τετάρτη βράδυ.

Πέμπτη πρωί για μένα.

Φορούσα μπλε φούτερ και αμήχανο χαμόγελο.

Σκούρο τζιν παντελόνι και δακρυσμένα μάτια.

Είχες γαλήνη στην ψυχή.

Πολύχρωμα λουλούδια γύρω σου.

Ήταν Οκτώβριος μα έμοιαζε με Μάη.

Η καρδιά μου πρέπει να έχασε κάποιους χτύπους.

Αναπνοή διακεκομμένη.

Χέρια τρεμάμενα.

Βλέμμα στο κενό.

Κινήσεις μηχανικές για να μην καταλάβουν.

Συζητήσεις ανούσιες για να μη νιώσουν.

Δεν μπορούσα να μπω στο δωμάτιο. Δεν είχα τόση δύναμη.

Με περίμενες υπομονετικά.

Ήξερες πως θα έβρισκα το κουράγιο. Πάντα πίστευες σε μένα.

Ήρθα. Σου χάιδεψα τα μαλλιά. Σε φίλησα στο μέτωπο.

Μόνο εσύ θα μπορούσες να με γεμίσεις ζεστασιά με ένα τέτοιο φιλί.

Πέμπτη μεσημέρι ήδη.

Ήταν Οκτώβρης μα έμοιαζε με Μάη.